Nanging Dudu Aku
Dening: Khotimatul Aminah
Wanci
enjing, Setu Wage dintene, angin tansah sumribit nembus dhadha nusuk ing jiwa.
Wujudipun embun kados eluh kang tumetes brebes mili wonten ing pipi. Tabuh enem
enjing Jumayni ingkang asring katimbal May, wiwit siap-siap budhal sekolah.
May, bocah ingkang lenggah wonten ing bangku Sekolah Dasar, dheweke niku boten kados dene
bocah saumuranipun. Dheweke
kagolong bocah menengan. Saben dinten wekdalipun telas kagem dhewean. May boten
remen awor rencang-rencangipun. Nate wonten kadadeyan pisan, nalika May awor
rencang-rencangipun, dheweke boten saged aktif cerita, lan nalika dijak gojegan
bocahe boten saged gumuyu kados dene rencang-rencang sanesipun. Akhire boten wonten ingkang
purun ngancani May. Malahan wonten rencangipun ingkang nganggep yen May niku
bocah aneh. May inggih asring dipunlokne dening rencangipun. May, yuswanipun
rolas tahun, dheweke sakniki kelas 5 SD.
Sekolahanipun kagolong sekolahan ingkang terkenal ing kutha Solo.
Kaluwarganipun
kagolong kaluwarga ingkang kacukupan. Bapakipun ngasta wonten ing pengadilan,
jabatanipun dados Jaksa, dene ibunipun ngasta wonten ing salah sawijining perusahaan terkenal wonten ing kutha Solo
ingkang jabat dados Manajer Keuangan.
Saben dinten kekalihipun kondur
wengi-wengi amarga kathah gaweyan
ingkang kedah dipunayahi. May punika putri asil kawinanipun pak Sudarsono saha
bu Darsih ingkang kaleksanan 13 taun kapungkur. Dheweke putra tunggal, saben dintenipun May
diopeni dening pembantunipun, yaiku
Mbok
Sri ingkang yuswanipun sampun 55 taun. Panjenenganipun randha, garwanipun
sampun seda dene putra-putrinipun sampun sami walakrama ngetutaken garwanipun
piyambak-piyambak. Wiwit saking umbah-umbah, isah-isah, nyetrika, saha panggawean rumah tangga
sanesipun kaayahan dening Mbok Sri, saha ingkang boten pareng kesupen inggih punika ngawasi lan ngurusi
May ingkang sampun kaanggep dados putrinipun Mbok Sri piyambak. Nanging May
boten saged srawung kaliyan Mbok Sri. Boten amung sepisan kalih pitakonanipun
Mbok Sri boten digagas kaliyan May. Mbok Sri trima saged meneng kemawon.
Pramila kekalihipun boten saged cedhak, amarga May bocahipun boten remen
pacelathon.
Nalika
kondur, tiyang
sepuhipun May langsung leren bablas sare amarga badanipun kesel sampun merdamel
sadinten utuh. Mbok Sri ingkang kulinanipun nguwasi May saking tebih,
akhir-akhir niki asring nemoni solah bawanipun May ingkang aneh. Kadadeyan
punika kawiwitan nalika tanggal 5 Januari 2017. Ing dinten selasa wengi May
tangi lajeng medal saking kamaripun. Dheweke bukak lawang sarwa alon. Dheweke mlampah lajeng madosi kucingipun
Pak So, tangga tepalihipun Pak Sudarsana lan Bu Darsih. Kucing ingkang saben
wengi turu wonten ing teras ngarep omah. Saben May nemoni kucing prautane malih
semrawut, kados dene tiyang ingkang anggadhahi dendam saha kebak amarah. Lajeng May mundhut watu ageng ing siseh
kiwa griyanipun pak So. Watu ageng kalawau banjur dithuthukaken kucing
kagunganipun pak So. Mbok Sri ingkang pirsa ngagem ketingalipun piyambak, rada
boten percados, batinipun Mbok Sri, “opo aku iki ngimpi yo?” Mbok Sri setengah percados setengah
boten. Saking kagetipun, panjenenganipun boten wantun madul dhateng pak
Sudarsonio saha bu Darsih.
Luwih
kaping 4 kucing e pak So dithuthuk i, mula saben wanci enjing Pak So kaget amarga awake kucing
catu-catu. Pinten-pinten dinten sasampunipun kadadeyan puniku wanci dinten
minggu enjing kucingipun pak So dikonangi mati. Ingkang jalari inggih punika,
borok ingkang kathah wonten ing awakipun kucing. Pak Sudarsono enjing kuwi
nalika sarapan, taken marang bu Darsih, “geneya yo bu kucinge pak So kok nganti catu-catu
kaya ngono? Bu Darsih mangsuli, “lha inggih pak, kok yo aneh men mosok sing
nglakoni kaya ngono pak So dhewe? Opo yo mungkin?” “hm bapak yo ora ngerti bu,
wes aja suudzon ayo ndang age-age dientekne sarapane, gek ndang mangkat kerja”,
prentahe pak Sudarsono. Mbok Sri boten saged ngendika punapa-punapa, amarga
saking wedine manahipun.
Sampun
tigang dinten niki kucingipun pak So mati. Nalika wanci wengi, wonten maneh
tingkah anehipun May, sampun pinten-pinten dinten niki May boten saged bobok,
mripatipun pentholong-penthiling ndelengi tembok omahipun. Kados wonten ingkang
dipun padosi. Wengi niku Mbok Sri nguwasi ing siseh kiwanipun lemari bupet. May
ingkang mangertosi cecek ing tembok, langsung dipunparani, banjur dicekel. Ngagem kukunipun May
ingkang dawa cecekipun dipunpateni nganti metu getihe. Mbok Sri amung saged
mlongo setengah kaget karo mbungkem lambene dhewe.
Nalika
ing sekolahan, wanci jam kosong, ujug-ujug wonten rencangipun May ingkang ngelokaken:
yen May meneng mawon kados patung. Rencang-rencangipun ingkang lenggah wonten
ing bangku ngajengipun, wingkingipun,
siseh kiwa, lan tengenipun May sami pindhah panggon. Lintunipun sami nyuweki
kertas lajeng diuntel-untel lan diuncalaken marang May. Prautan wajahipun May
ingkang datar niku tasih pancet mawon, kados boten nggagas. Lajeng wonten maneh bocah sanesipun ingkang jegug sirahipun May
saking wingking. Sak uwat mripatipun May brebes, nanging boten ngetokaken eluh.
Lajeng May ngadeg badhe menyang WC nanging wonten ingkang jengkakaken saking
wingkingipun lajeng saking ngajengipun wonten sing njigal. May tiba, langsung
semaput. Boten
dangu dheweke
tangi meleh banjur ngadeg jigreg. May langsung nesu-nesu lan ngobrak-abrik meja
saha kursi wonten ing kelas. Setunggal lawan setunggal, rencangipun wonten
ingkag dipunjambak rikmanipun, wonten ingkang dijengkakne nganti sikilipun
ketatap lingiran kursi ingkang akhiripun medal getihipun. Kahanan kelas gadhuh sanget, bapak ibu
Gurunipun turut menyang kelasipun May. May ingkang tasih kebak amarah punika
langsung ditimbali wonten ing ruang BP. Rencangipun ingkang catu-catu kalawau
dipunobati wonten ing UKS.
Sedinten
saking kedadeyan punika bapak saha ibunipun May kaparingan surat saking sekolahan.
Panjenenganipun dipuntimbali tindak dhateng sekolahan. Pak Sumarno ingkang
ngayahi babagan BP (Bimbingan Konseling) nyariosaken tingkah lakunipun May
wonten sekolahan ingkang jalaraken rencangipun catu. Sak jam sasampunipun
pepanggihan punika, pak Sudarsono saha bu Darsih nyuwun pangapunten ingkang
sakathah-kathahipun. Panjenenganipun janji bakal dhidhik putranipun supados
kelakuanipun sae. Sasampunipun tiyang sepuhipun May dugi wonten ing griya,
kekalihipun padu, adu tutuk. Pak Sudarsono nyalahaken bu Darsih amarga boten
pecus dhidhik anak, amarga panjenenganipun repot ngurusi penggawean kantor
kemawon. Pak Sudarsono nggih ngendika, garwanipun punika bonten saged dados ibu
ingkang sae. Bu Darsih inggih gentos nyalahaken pak Sudarsono kasarengan kebak
eluh wonten ing pipinipun. Boten dangu Mbok Sri rawuh wonten ing
tengah-tengahipun kahanan
ingkang sampun semrawut niku. Mbok Sri nglumpukaken manah supados saged tatag
anggenipun ngendika marang kekalih ndoronipun. Ukara lawan ukara medal saking
tutukipun mbok Sri ingkang nyariosaken kadadeyan wiwit saking May nyiksa
kucingipun pak So saha kedadeyan sanesipun
ingkang sampun mbok Sri mangertosi. Pak Sudarsono ingkang mirengaken kanthi raos
boten percados, sak uwat panjenenganipun murka. Gantos nyeneni mbok Sri ingkang
boten purun cerita wiwit kala mben. Mbok Sri saha bu Darsih tetangisan. Lajeng
pak Sudarsono mikir pados solusinipun. Ujug-ujug panjenenganipun ngetokaken
HPnipun, pados nomer hp wonten ing kontakipun banjur dipuntelpon.
“Halo, Assalamualaikum,
wah, pripun kabar panjenengan pak?, nggih Alhamdulillah menawi ngoten. Niki pak
kula badhe sowan wonten ing Rumah Sakit
panjenengan. Jam praktekipun panjenengan punika wiwit jam pinten ngantos jam
pinten nggih?, oo… nggih. Benjing siang insyaallah kula sakeluwarga badhe sowan
mriku pak. Matur nuwun”. Pak Sudarsono nutup telponipun. Lajeng pak Sudarsono
maringi pangerten marang garwanipun, supados May dipunbeta wonten ing dokter
psikolog.
Siang
niku pak Sudarsono, bu Darsih, saha May tindak wonten ing salah sawijining Rumah Sakit wonten ing Solo.
Panjenenganipun badhe nemoni pak Supari, ahli bidang psikologis tepanganipun pak Sudarsono minangka jaman
biyen nalika tasih dados mahasiswa wonten ing UNS. Pak Sudarsono ngucapaken
salam sesarengan nuthuk lawang ngagem drijinipun.
“assalamualakum.”
“waalaikumsalam.”, jawabipun pak Supari. “mangga pak
pinarak, mangga bu”,
“o, nggih pak.”
“,sampun dangu kula boten panggih
panjenengan pak, sajakipun wonten punapa kok janur gunung sowan dhateng mriki?”
ngendikanipun pak Supari.
“saderengipun tepangaken, niki garwa kula
Darsih, saha niki putri kula May”, “ngeten pak, kadosipun putri kula niki
kagungan kelainan mental”.
“kelainan
mental ingkang kados pundi pak? Punapa panjenengan saged nyariosi prastawa
punapa kemawon ingkang sampun dipun alami dening May?”, pak Supari mangsuli.
Pak
Sudarsono miwiti cariosipun ingkang dawa sanget. Intinipun panjenenganipun
digawe bingung dening tingkah lakunipun May ingkang molah-malih, kadang dheweke dados bocah ingkang menengan lan
nerima, kadang prautane kebak amarah, kadang tingkahipun aneh ora perikehewanan
(amarga asring mateni kewan), kadang dheweke
ngamuk lan boten saged ngontrol emosinipun ingkang asring nyebabaken tiyang ing
sekitaripun catu.
“lho, kedadeyan punika punapa sampun dangu
pak?” pitakonipun pak Supari.
“Kirang
luwih sampun telung sasi niki pak, sejatosipun kula ngertos kedadeyan niki
saking mbok Sri, pembantu kula wonten ing nggriya, kula lan garwa kula saben dinten ngasta
lan konduripun dangu-dangu,
dados boten kober ngawasi May” ngendikanipun pak Sudarsono.
“wiwit kapan May dipunasuh kaliyan mbok Sri?”
“wiwit saking May umur kalih tahun pak”. Pak
supari maringi panjelasan tingkah lakunipun May ingkang sampun nglewati wates
punika dipunjalari saking kirangipun perhatian saha kasih sayang saking tiyang
sepuh kekalihipun, wonten kamungkinan dheweke
nerima tekanan-tekanan batin saking
rencangipun, saha kirangipun komunikasi kalih tiyang-tiyang wonten sekitaripun,
pramila dheweke
boten saged nyaritakaken masalahipun saengga dipunpendhem piyambak. Pak Supari maringi kategasan menawi May punika kajangkit penyakit DID
(Dissotiative Identity Disorder) utawi
penyakit kapribadhen gandha. Nanging untungipun bapak saha ibunipun
langsung beta May menyang psikolog, dados tasih saged ketulungan lewat terapi.
Sasampunipun
dugi griya, tiyang sepuh kekalih punika ngraos nyesel amarga salawase puniki
boten nate menehi perhatian saha kasih sayang marang putrinipun. Kakalihipun
nangis ngrasakaken kedadeyan ingkang dipunalami dening kaluwarganipun.
Kekalihipun ngrangkul May sesarengan nyuwun ngapura amarga dereng saged dados
tiyang sepuh ingkang sae. Panjenengan kekalihipun janji bakal ngorbanaken
punapa kemawon kagem pengobatanipun May ngantos May saged dados bocah ingkang
normal. Bu Darsih rela, mudhun saking jabatanipun amargi kepingin dados ibu ingkang
sae. Sedaya pengobatan saha terapi ingkang butuhaken peran psikolog profesional
kedah dipunlakoni.
Sampun
nem sasi niki May kaparingan terapi rutin, sekedhik-sekedhik kondhisi
mentalipun pulih nanging pancen boten saged drastis. Panjenenganipun kedah sabar
sawetara wektu, ikhtiar saha ngentosi hidayah saking Gusti kang Maha Kuaos.
Wanci dintenipun minggu nalika May, Bapak, saha Ibunipun piknik wonten ing
taman Sriwedari Solo, May wiwit saged gumuyu kanthi bocah normal sanesipun lajeng
ngrangkul tiyang sepuhipun. Kahananipun
kebak rasa haru lan ngayubagya.
T A
M A T……………………..
Solo, 7 April 2017
